Dogru okuyosun kuzum, gozum yasli icim buruk...kayak sezonu dun itibariyle nihayete erdi. yaklasik 2 ay her persembe en az 4 saat afedersiniz it gibi bayirasagi kaydim. ne icin? ben de bilmiyorum, spor olsun die diyelim. bi ara bi sinif arkadasim "ya sahi kayagi icat eden adam ne gibi bir mantikla bu ise baslamis?" diye soruverdi, kalakaldik tabi.
guzel insanlarla tanistim, teknik falan gelistirdim, cok ilginc ama hicbir isime yaramayacak seyler ogrendim (bkz. 360donedone bayir asagi kaymak). Bi de cocuk isteme yasim gelmis, onu farkettim. kucucuk kiyafetlerinde kaymaya calisan veletlere "oyy, yavruma!" diye sarilmamak icin zor tuttum kendimi dun, belki de son gunun etkisiyle canlandi bu hissiyat bilemiicem. ama boyu kisa kaldii icin liftten inemeyip gerisin geri vadiye, ustelik aglaya aglaya donen 4 yasinda pembe yanakli ve tulumlu kizi ya da citlere takilip kurtulamayan bugulu mavi gozleriyle "pardon, acaba bana yardim edebilir misiniz?" diye utanasikila beni caaran afacani gorduumde benim babalik durtulerim depresti.
merkezden ayrilirken titreyen alt dudagimla, karlara atlayip "baane gitmiicem ulan" diye aalamamak icin kendimi zor tuttum. amma sefillesmisim di mi, dert ettiim meseleye bak...
No comments:
Post a Comment