basliga bakip edepsizlik yapmayin lan hemen! mevzumuz mektup...mehmet demirkol yazmis gecen: "facebook'um yok, yukarda bi mail adresi yaziyor ama mail atmayin cunku bana ulasmaz, yazmak istiyorsaniz mektup yollayin" diye. Sevdigimiz bi abimiz de (marcos derler chiapas dolaylarinda) "iyi dostlar mektupla gelir" diye buyurmustu. "ah o guzel eski gunner, nerde o hos sedalar" gibi kokusmus ozlem naralari atmiicam, en nihayetinde mektup da mihadini doldurmak uzere olan bir medyum. Yanniz! yeni bi islevi var: adamolcer o artik. Yazin bi sevdiginize, saydiginiza mektup; cevap yazip yazmadigina gore, sirf yazmis olmak icin yazip yazmadigina gore (ki bunu herkes anlar, kimse aptal degil) degerlendirin. neticede ya adina plaket caktirirsiniz ya da adinin uzerini cizersiniz. bi kere denedim, inanin ise yariyor.
Email zamani "mektup da mektup" die zirlamak biraz safdillik, inkar etsem bile biraz da nostaljik zirilti ama yazma uslubumuzu sekillendirdigi icin bu gune kadar, bence feci dikkate deger bisey mektup yazmak, almak (bi de paket almak var o da dadindan yenmez). bi daha mektup yazdigimiz gibi yazamayacagiz o acik, zannimca bunu anladigimiz icin mektubun ne derece carpici bir "iletisim" oldugunu ortadan kaybolmasina yakin farkettik. Bu hem iyi, hem kotu.Kotu cunku, eh biraz yazik oldu (en sahane kitaplar anilar, gunlukler, mektuplar degil midir hem?); iyi cunku artik mektup yazmak, dedigim gibi, politik bir eylem oldu, adam olcer! Cunku eski usul bi emek meselesi var ortada, cok asamali: hazirlama-yazma-yalama-postalama-elden ele gecme-ulasma. ve burda bu sureclerin birden fazlasinda yer aldigimiz/alabilecegimizi bildigimiz icin bu emek sureci elimizde kalan bize hala "buyulu" gelen ender uretim/tuketim alanlarindan biri. garibiz iste, kendimizin becerebildigi seyler bizi acaip buyuleyebilirken, her gecen gun aracili seylere sarip kendi kendimizin buyusunu bozuyoruz -- Weber'e goz kirpiyorum dikkat. Onun icin sizin bu emeginize saygi gosteren, isin parcasi olan, buyuyu yayan gercekten dikkate deger bi insandir.
Uzun zamandir mektup almadin mi (aman sakin amerikan kart yollama/alma ritueliyle karistirma) o zaman sevdiim dediin yahut dost belledigin insanlardan suphe etme vaktidir. Supheyi de oldurmenin tek yolu da mektup. yaz-yala-yolla-olc-bic...hem de acimadan!
P.S.: mektubun arapca k-t-b (katib, kitap, mekteb...) seslerinden turedigini, bunun icin mektubun kendisinin bizatihi "yazi" anlamina geldigini soylememe bilmem gerek var mi? bu fikri derrida'dan arakladim, hehe...bu yaziya da peanut'in son postu vesile oldu. orijinallige prim vermem, vereni sevmem, ustelik bi de topluluk icinde kucuk dusururum!
1 comment:
Yok lan öyle birşey. Hoşumuza gitse de gitmese de, götümüze girse de girmese de ayak uyduracaz bilgisayar çağına. Yok nostaljiymiş yok bilmemneymiş boş işler. Millet nostalji yapacam diye 150 senelik kitap uğruna ölüyor salak gibi be. Tabi binlerce senelik kitap uğruna ölenleri de var. Yerim nostaljiyi. Oldu mu ama şimdi? Süper oldu bence.
Post a Comment